Oi,

Ook hier hebben vakanties een einde. Maandag en dinsdag (gisteren) heb ik voor het eerst een echte les gegeven in het Spaans. Ik kon me behoorlijk goed uitdrukken alhoewel ik toch blij ben dat ik mijn eigen fouten niet hoor/versta.
Maandag stond er me een bende van 29 enthousiaste kinderen me op te wachten. Voor ik de casa communale bereikt had was al mijn materiaal me al uit mijn handen ontnomen. In hun volle enthousiasme hebben zowat alle kinderen 3 schetsen gemaakt.
Het enige wat ik wat minder vond was dat het echt nog kinderen waren. De meeste hadden een leeftijd van 10 a 12 jaar dus eigenlijk wel wat jong voor de activiteiten die ik had voorzien.
In al die drukte heb ik geen foto's genomen, maar morgen ga ik terug dus dan wordt dit ruimschoots goedgemaakt.

Toedels,
Ellen

Hola,

Dit weekend zijn we met een groepje gaan nachtvissen aan zee. Om het spel op zeker te spelen zijn we eerst vis gaan kopen naar de visserij. We hebben voor het zware werk dus eerst een heerlijk avondmaal genoten. Maar goed ook dat we dit hadden voorzien want behalve wat zeewier heeft er niks gebeten. Zelf heb ik ook eens geprobeerd maar mijn geduld reikte niet ver genoeg vrees ik.


Het uitstapje naar zee was dan ook mijn eerste keer op een strand aan de Stille Oceaan. De anderen hadden voor mij een doopplechtigheid georganiseerd met een nieuwe (voor de mensen hier een uitspreekbare) naam. Welke dat is ben ik vergeten maar het is de afkorting van een vrucht ofzo.








Het nachtzwemmen viel echt heel goed mee. De nachten aan zee in El Salvador zijn warm met een zwoele zeebries. Daarnaast is ook het zeewater aangenaam warm. Niets in vergelijking met onze kille Noordzee.









De rotsen zijn ons trouwens pas 's morgens opgevallen. Ze waren nogal goed gecamoufleerd in het donker.











Zelfs de koeien waren ook present in de ochtend. Er was sprake van echte zeekoeien.

Vele groetjes,

Ellen

Ieps,

Veel is er niet gebeurd de laatste dagen. Vorig zondag ben ik gaan zwemmen met Olga, Renske en Smit in de rivier die door San Fernando stroomt.

Het was lekker verfrissend maar op de terugweg moesten we in de brandende zon een heel stuk bergop lopen dus was de verfrissing niet van lange duur.

Na het zwemmen en de slopende terugtocht werden we onverwachts getrakteerd op een optreden door de dansgroep van Noé. Het was bedoeld voor Amerikaanse studenten maar wij konden er evenveel van genieten.

Tot later,

Ellen

Hoi,

Ik ben onlangs ook het museum in Perquin gaan bezoeken. Het museum stelt foto's en materiaal tentoon van de oorlog die hier nog maar zo'n 15 jaar geleden geëindigd is.
De foto's zijn echt aangrijpend, ze tonen zonder poespas het verhaal van de mensen van El Salvador tijdens de oorlog.
Foto's nemen binnen in het museum mocht niet, de foto's die jullie dus zien zijn de museumstukken die buiten staan opgesteld.

Drie dagen geleden is ook Rufina Amaya overleden. Zij was de laatste overlevende die getuigde in verband met de gebeurtenissen in El Mozote. Drie dagen werd de wacht gehouden bij haar lijk die opgebaard ligt in haar huisje. Samen met de dansgroep en el Grupo Morazan hebben we haar bloemen gebracht en een soort van erewacht gehouden.
Vandaag wordt ze begraven in El Mozote.

Tot later,
Ellen

Hallo,

Het heeft me bloed, zweet en tranen gekost (en vooral veel tijd) maar hier volgen dan de foto's.

Deze foto biedt je min of meer een zicht op de 'skyline' van Perquin.


Deze weg loopt naar het centrum van Perquin.





Dit is het straatje waarin ik woon. De bananenbomen op aan de rechterkant horen bij de tuin van de familie waar ik de kamer huur. 't Is eens iets anders dan allemaal appelbomen in de tuin.





Dit is het huisje waarin ik woon. Het raam aan de rechterkant op het gelijksvloers is die van mijn kamer.









Ik heb er maar enkele foto's bijgestoken van de sanitaire voorzieningen. Toen ik ze voor het eerst zag was ik onder de indruk, maar dat heeft waarschijnlijk vooral te maken met het feit dat je weet dat je ze 3 maanden effectief zal moeten gebruiken. Ondertussen kan ik wel zeggen dat het wel meevalt.

Het deurgat recht voor je is de douche. Aan de linkerkant naast de boog doe je de was. Naast het wasbekken en de douche is er een bak vol water die elke ochtend wordt gevuld.

De deur aan de rechterkant is mijn kamerdeur.




Deze foto moet je een idee geven van hoe de binnenkant van de douche eruit ziet. Met dat gele bakje schep je dus ijskoud water van achter dat muurtje en giet je danhet ijskoude water over je.

Als detail kan ik jullie nog meegeven dat het plankje om de zeep op te leggen helemaal rot is. De witte plekken zijn echt wel schimmel en geen zeeprestanten.



Dit is dan het toilet. Enkele dagen geleden was het nogal winderig weer (niet de wind als gevolg van de bonen) en dus is het dak letterlijk gaan vliegen. Gelukkig werd de deur al gerepareerd.










Hopelijk hebben deze foto's jullie een beeld kunnen geven van waar en hoe ik leef.

Tot de volgende (met meer foto's)
Ellen