Hallo,

Het is al een tijdje geleden dat ik nog van me laten horen heb. Het goede nieuws is ik leef nog, het betere nieuws is we hebben de muurschildering af! Gedurende Semana Santa (vorige week) heb ik samen met de jongeren van Acuasarca een muurschildering gemaakt. Het hele project werd gefinancierd door onze noorderburen Renske en Stan die ook vlijtig meehielpen natuurlijk.


Zo zag de casa communale eruit voor we aan de grote werken begonnen.

Eerst en vooral hebben we (een vakman) een laag cement gelegd op de bestaande muur. Ze hebben zelfs een raam dichtgemaakt zodat we extra plaats zouden hebben om te schilderen.

Daarna kreeg de muur nog twee onderlagen witte verf. Een hele dagtaak!

De dorpelingen hadden al beslist wat er op de casa communale zou komen: op de korte kant de portretten van Romero en padre Rogelio, en op de lange kant zou het leven in oorlog en vrede worden weergegeven.

Voor het schilderen hebben we alles eerst op de muur geschetst met houtskool. De vingers jeukten om te beginnen maar de drempelvrees om op de witte muur te moeten tekenen zwarte houtskool kon die jeukende vingers in bedwang houden.

Nadat ik een eerste lijn had gezet en ook had getoond dat die kon worden uitgewist als ze een fout maakten, stortte iedereen zich op wat toen nog een witte muur was.

Na een beknopte les kleurenleer en een demonstratie konden we de tekeningen inkleuren.

Zelf ging ik de uitdaging aan om die portretten te schilderen. Ze zijn echt groter dan levensgroot. (Ik had ook last van drempelvrees)

Uiteindelijk is dit het resultaat. De tijdslijn loopt wel in de tegenovergestelde richting. We hebben ervoor gekozen om de oorlog aan de rechterkant uit te beelden i.p.v. aan de linkerkant want anders zouden de mensen telkens langs de oorlogskant hun casa communale moeten binnengaan.